|
Romanın baş kahramanı Mümtaz, çocukluk yıllarını savaşın içinde yaşamış, babasının öldürülmesini ve bir süre sonra da annesinin ölümünü görmüştür. Yaşadığı bütün bu acılar ve çektiği sıkıntılar onu duygusal bir insan yapmıştır.
Yetim kaldığı ve ona bakacak başka kimse olmadığı için, kendisinden 23 yaş büyük olan amcaoğlu İhsan'ın yanına İstanbul'a gönderilir. İhsan ve karısı onun adeta ikinci anne-babası olurlar; ona bütün sevgilerini vererek yetiştirirler.
Mümtaz büyür, olgunlaşır ve Edebiyat Fakültesi'nde asistan olur. Birgün, kocasından ayrılmış ve bir de çocuğu olan Nuran isminde güzel bir kadınla tanışır ve ona aşık olur. Bir süre sonra evlenmeyi planlamaya başlarlar. Fakat kadın güzel olduğundan taliplisi çoktur, bir de çocuğunun olması onları düşünceye sevketmektedir.
Nuran'ın üniversiteden arkadaşı olan Suat'ın, evli olmasına ve bir de çocuğunun olmasına rağmen, Nuran'a aşık olduğunu ve onu istediğini açıklayan bir mektup yazması üzerine işler daha da karışır.
Nuran ve Mümtaz sonunda gizlice evlenme kararı alırlar. Fakat bunu duyan Suat birgün bir yolunu bulup, Mümtaz ile Nuran'ın yaşadığı eve girerek kendini orada asar. İkisi de şok olurlar. Bunun üzerine Nuran: "Aramızda bir ölü var, artık evlenemeyiz!" diyerek bu işin artık olamayacağını söyler.
Bir süre sonra Mümtaz, Nuran'ın eski kocasıyla barıştığını ve evlenerek İzmir'e gideceklerini öğrenir.
Bir de buna "ağabeyim" dediği İhsan'ın ağır hastalığı eklenince artık Mümtaz için buhranlı günler başlar.
İhsan'ın ağır hastalık günlerinin birinde, ona ilaç almak için dışarı çıktığı bir sabah artık Mümtaz'ın ruhuna çöken depresyon ortaya çıkar ve Suat'ın hayali ile karşılaştığını sanır. Suat'ın hayali onu ölüme çekmek ister. Mümtaz bir ara yere düşer ve yüzü gözü kan içinde kalır. Kırık ilaç şişeleriyle eve döner. Doktor, İhsan'ın iyi olduğunu söylemektedir.
Diğer taraftan ise radyodan II. Dünya Savaşı'nın başladığı anons edilmektedir.
Mümtaz artık eski Mümtaz değildir. Depresyon içindeki haline doktor "Artık benimsin, sade benim!" der gibi bakmaktadır.
|
